Trailer ‘Met blind vertrouwen naar Santiago’

Als je blind bent, wat is dan je grootste handicap?

Deze vraag staat centraal in de documentaire ‘Met Blind Vertrouwen naar Santiago’ die Geesje van Haren en ik dit jaar hebben afgerond. Vorig jaar schoten we een documentaire tijdens een pelgrimstocht in Spanje. Ondernomen door slechtzienden met een vast geloof in zichzelf en hun reisgenoten. Een aantal maanden daarvoor spraken we met Gert-Jan de Hoon, de drijvende kracht achter Voyage Bond. Zij organiseren elk jaar wandeltochten naar Santiago voor slechtzienden die worden gekoppeld aan buddy’s. Tijdens onze eerste ontmoeting zeiden we tegen elkaar: dit verhaal moet vertelt worden.

Met Blind Vertrouwen naar Santiago’ toont de kracht van zes mensen met een progressieve oogafwijking. Een verhaal over grenzen. Grenzen die worden opgezocht en overwonnen.

Grote blaren op de voeten. We moesten dóór.

Tijdens het monteren van de trailer kwamen er leuke herinneringen naar boven. De eerste week filmden we zo’n 14 uur per dag, zoekend naar interessante verhaallijnen. Onze drone, go pro’s en onze dslr’s draaiden overuren. Elke avond voor het slapen gaan exporteerde ik al het materiaal naar mijn macbook, eigenlijk niet meer in staat om nog wakker te blijven. Helemaal kapot waren we elke avond van het vooruit rennen voor de beste shots met 20 kilo op je schouders.

15 uur slapen tijdens je eerste vrije dag

De tweede week lieten we de wandelaars even met rust. Geesje miste bijna haar vlucht naar Nederland. Ik genoot nog even van het lekkere Spaanse weer. Eenmaal aangekomen in mijn airbnb trok ik de gordijnen dicht en schrok toen ik mijn ogen opende. Mijn lichaam had schijnbaar 15 uur nodig om enigszins te herstellen. In Spanje regelde ik nog toestemming voor het filmen in de kathedraal en werkte ik door aan andere projecten.

Goed nieuws! Onze documentaire “Met blind vertrouwen naar Santiago” is geselecteerd voor het filmfestival DocFeed in Eindhoven.

 Maandenlang editen voor een korte documentaire

Tijdens de derde week lag de focus op de interviews en de aankomst in Santiago. Van bezwete ruggen hadden we geen last meer. De herfst begon. Tevreden vlogen we terug. We sloten onszelf op in de montagestudio tijdens de donkere dagen van december. Er leek geen einde te komen aan het spotten van het filmmateriaal, het puzzelen van scènes en het maken van grafische elementen. Maar met een voldaan gevoel kan ik vertellen dat de documentaire supertof is geworden.