Maar iets in mij was getriggerd. Hoe woont deze man en wat is zijn verhaal? Is hij terug naar Kenia of gewoon verhuisd naar een ander deel van de stad? Mijn nieuwsgierig bracht mij achter de gesloten voordeuren van mijn buren. Van mijn Somalische onderburen kreeg ik een bord warm eten aangeboden en met mijn Marokkaanse buurman startte ik een Netflix avond. Hun verhalen over thuis raakten mij zo, dat ik al mijn buren ben gaan documenteren.

Tientallen prachtige portretten en een jaar later, stond met mijn koffer op Schiphol. Klaar om wereldwijd (t)huizen vast te leggen. Het project “Can I come over?” was geboren, want thuis is immers een universeel begrip. Iedereen heeft er wel een gevoel bij. Op mijn blog schreef ik over de vraag: wat maakt een huis een thuis?

“Can I come over?” was geboren

Twee jaar lang reisde ik naar twaalf verschillende landen en sliep in honderden bedden. Van luxe suites tot lekke luchtbedden. Ik belande bij een dakloze goudmijner, een koeienboer met een eigen helikopter en bij indianen in Panama. Het veranderde mijn kijk op de wereld.

Meer dan dertig vlogs zijn gemonteerd tot zeven tv afleveringen. Wat een te gek project was dit! Door het ontmoeten van zulke bijzondere Gelderlanders, voelde ik niet de drang om het avontuur in het buitenland op te zoeken. Elk nieuw thuisverhaal was namelijk een avontuur op zich. Zelfs mijn moeder zei dat ze in haar hele leven nog nooit zoveel gekke plekken had gezien in haar eigen provincie.

Komt de vlog ooit nog terug?

Maandag 13 juli vond de laatste uitzending plaats. Gemiddeld met ongeveer 100.000 kijkers! Wil je alles terug kijken? Kijk dan hier.

De komende tijd ga ik o.a. aan de slag met een reportage over vrijheid, een nieuwe vlog met de meest bijzondere beroepen in Brabant en werk ik aan kleinere fotografie en filmklussen.